Przygoda z amarantusem

Komentarz Ani z bloga http://szycieani.blogspot.com/ pod jednym z postów u mnie o tym, co trzyma w puszce po cacao, rozbawił mnie do łez po prostu. Uwielbiam Anię za jej poczucie humoru. =* Obiecałam Ani, że przyznam się Wam bez bicia do moich największych słodkich słabości. I oto słowa dotrzymuję. ^^

 

Wybredna to ja przy stole nie jestem. Spróbuję i zjem prawie wszystko. Prawie...

 

Ktoś kiedyś powiedział, że dzielę warzywa i owoce na te dobre i zue. Tak, dokładnie, ZUE! Czyli takie których nie umiem pokochać, a może to one nie kochają mnie... Tak, one nie kochają mnie i kropka. Oto graficzne przedstawienie tego wcielonego ZUA:

 

Co w nich zuego? Zbyt intensywny zapach i smak. Nie zjem nigdy więcej oliwki, bo omal nie puściłam po niej pawia przy najbliższej rodzinie. Od czosnku mnie odrzuca, od korniszonów też, w ogóle od tego co na occie. Surowej papryki i cebuli nie zjem. Papryka ujdzie jako odrobinka przyprawy, a cebulka porządnie smażona jest ok. Fasolka szparagowa nie jest najgorsza, zwłaszcza jak jest w niej więcej bułki tartej niż jej samej, ale sama w sobie jest jak trawa. Nic na to nie poradzę, kochani, że moje kubki smakowe są tak wysublimowane. Możecie mnie z tym gustem zjeść, ale ja flaczków nie przełknę. Mnie mamusia wychowała na tartym jabłuszku, marcheweczce i mnie takie rzeczy kręcą, a nie chipsy.

 

Nie żebym była konserwatywna jakaś - lubię odkrywać nowe smaki. Jak coś mi w oko wpadnie w sklepie, to ja z tym wracam do domu i testuję:

 

 

 

Kooocham nabiał... Sery, nawet te pleśniowe, zjem, śmietanę wyliżę, wypiję każdy kefir, każdą maślankę, zjem każdy jogurt i budyń na mleku. Za samym zimnym mlekiem nie przepadam, ale z jakimś dodatkiem dam radę.

 

Płatki śniadaniowe jadam, musli też, ale nie lubię ich osobno. Mieszam sobie paczkę tego i tego, wsypuję sobie do pudełeczka po kakao ( ^^ ) i tak jem, czasem nawet na sucho, zwłaszcza jak mnie coś gryzie:

 

 

Takie na przykład boróweczki pasują do tej mieszanki:

 

 

W sezonie jadam sałatki jogurtowo-owocowe. Na przykład takie:

 

* z pomelo:

 

 

* z  porzeczkami, malinami i agrestem (z konieczności odrobinę posłodzona):

 

 

* z bananami, truskawkami i mandarynką :

 

 

Kiedyś w Wielkim Poście, robiąc przedświąteczne zakupy, bez większego namysłu sięgnęłam po kilka jogurtów z półki. W domu dopiero po zjedzeniu jednego przyjrzałam się wieczku i przeżyłam szok:

 

 

Mikołaj zjeżdżał sobie na sankach... Ku mojemu zdumieniu data ważności się zgadzała, tylko święta były nie te.

 

W temacie przekąskowym słów kilka o amarantusie, który dostałam od Marty i przetestowałam już bardzo dokładnie. Z samym kefirkiem żurawinowym okazał się poezją:

 

 

Z kolorowymi malinami i dojrzałymi brzoskwiniami z mojego ogrodu wraz mieszanką płatkowo-musli też się zaprezentował apetycznie:

 

 

Rewelacja ten amarantus i samo zdrowie, bardziej niż ta cała reszta na talerzu razem wzięta. Jak to możliwe? Otóż tak, jak wspomniała w miniwykładzie w komentarzu koleżanka z bloga Anza Art, amarantus to roślina o bardzo wielu zaletach, która została w ostatnich latach na nowo "odkryta" przez przemysł spożywczy, bo dotąd słynęła głównie z pięknych kwiatów w kolorach od bieli, poprzez amarant (stąd nazwa) po bordo. Niewiele osób miało okazję go zobaczyć w postaci ziaren

A to dlatego, że był w importowany w postaci potwornie drogiej mąki i wypieczonego z niej chlebka. Najkrócej mówiąc amarantus (=szarłat) ma dużo bardzo wartościowego białka i nadspodziewanie dużo żelaza o znacznie lepszej przyswajalności niż w tak zachwalanym szpinaku. Od siebie dodam, że amarantus ma bardzo starożytne tradycje uprawy, gdyż był podstawową rośliną uprawną Inków i Azteków. Zacytuję też za Wikipedią, że "pod względem najważniejszych składników odżywczych przewyższają nawet pszenicę. Reguluje biosyntezę cholesterolu, co zapobiega chorobom układu krążenia. Zawiera nienasycone kwasy tłuszczowe, które zmniejszają ryzyko chorób serca i rozwój miażdżycy, a także ma wysoką zawartość białka. Szarłat nie zawiera glutenu, natomiast ma dużo skwalenu – lipidu opóźniającego procesy starzenia, łatwo przyswajalnego żelaza, wapnia i magnezu. Ma też dużo błonnika i znaczną zawartość witamin z grupy D oraz A, E, i C." Więcej można przeczytać o nim tutaj. Moja rada: kochane młode mamy, wciskajcie swoim dzieciom amarantusa ile wlezie.

Mi amarantus pomógł w wyjściu na prostą po przeziębieniu. Energii dodał także bardzo smaczny kisielek od Joasi:

 

Ja z takich torebeczek lubię wszystko - kisiele, budynie, kaszki, zupki i co tam jeszcze wymyślili. ^^

Na koniec przyznam się do naj, naj, największej słabości - zbieram tekturowe rolki po ręcznikach i "taśmach szczęścia". Czemu? Bo są z papieru. Po co? Aaaa... To Wam prędzej czy później pokażę.  =)