Kiedy w tygodniu pracuje się poza domem, życie toczy się w trybie od weekendu do weekendu.
Z trudem się oswajam z myślą, że tak mało mam czasu, coraz mniej na to,
co kochałam przez ten rok, i dla osób, które były dla mnie tak ważne.
Wiem, że są osoby, dla których praca jest pasją,
ale nie każdy robi to, co go najbardziej uszczęśliwia.
Czasem, jak się nie ma tego, co się chce,
trzeba chociaż spróbować poznać i polubić to, co jest.
Po trzech tygodniach bicia się z myślami,
powolutku oswajam się z tym, że mogę mieć inne plany i marzenia,
takie mniej rękodzielnicze, a do rękodzieła tak po prostu zawsze tęsknić i wzdychać...
Dziś zostawiam Was z zaproszeniem na dwa wyzwania:
* I jak igła:
=)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję za każdy konstruktywny i inspirujący komentarz. =)